تاثیر زمان و میزان کاربرد دو عنصر ریز مغذی بور و روی بر عملکرد کمی و کیفی رقم آلستار آفتابگردان

چکیده : به منظور بررسی اثر زمان و میزان کاربرد دو عنصر ریز مغذی بور و روی بر عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان آزمایش زراعی در منطقه کمالوند خرم آباد در تابستان 1385 انجام شد. آزمایش در قالب اسپیلت پلات فاکتوریل با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل اصلی شامل دو زمان مختلف محلول پاشی ( محلول پاشی در زمان ساقه رفتنv4 و محلول پاشی در ابتدای گلدهیr2) بود. عوامل ترکیبی فرعی شامل بور در سه سطح (0، 5 و 10 کیلو گرم در هکتار با غلظت صفر، یک و دو در هزار) از منبع اسید بوریک و روی در سه سطح (0، 10 و 20 کیلو گرم در هکتار با غلظت صفر، دو و چهار در هزار ) از منبع سولفات روی بودند. نتایج این بررسی نشان داد که زمان محلول پاشی بر صفات عملکرد روغن، ارتفاع بوته ، عملکرد دانه درصد دانه های پوک و تعداد برگ معنا دار بود و بر سایر صفات اندازه گیری شده اثری نداشت05/0p<. محلول پاشی در زمان اول باعث افزایش ارتفاع بوته و افزایش تعداد برگ نسبت به زمان دوم محلول پاشی گردید اما زمان محلول پاشی دوم تاثیر بیشتری نسبت به زمان محلول پاشی اول بر عملکرد دانه، عملکرد روغن و درصد دانه های پوک داشت. محلول پاشی بور بر صفاتی مانند عملکرد روغن، وزن هزار دانه ، قطر ساقه، ارتفاع بوته ، قطر طبق، عملکرد دانه، درصد دانه های پوک و تعداد دانه در طبق معنی دار بود. محلول پاشی روی بر صفاتی مانند درصد روغن، عملکرد روغن، درصد پروتئین، وزن هزار دانه، قطر ساقه، ارتفاع بوته، قطر طبق، عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد دانه های پوک و تعداد دانه در طبق معنی دار بوده است. از بین اثرات متقابل، اثر متقابل بور× زمان بر وزن هزار دانه و درصد دانه های پوک تاثیر داشت. همچنین اثر روی × زمان بر ارتفاع بوته موثر بوده است. اثر بور× روی برای صفات درصد روغن، عملکرد روغن ، ارتفاع بوته موثر بود و اثر متقابل بور× روی× زمان برای هیچکدام از صفات معنا دار نگردید. با توجه به این نتایج بهترین سطح روی (20 کیلو گرم در هکتار با غلظت چهار در هزار ) و بهترین سطح بور ( 10 کیلو گرم در هکتار با غلظت دو در هزار در هزار) پیشنهاد می گردد. همچنین بهترین زمان محلول پاشی اوایل گلدهیr2 پیشنهاد می گردد. واژهای کلیدی: آفتابگردان، زمان محلول پاشی، بور ، روی ، ریز مغذی، درصد روغن